Եվ Նալբանդյանը գնաց Մոսկվա՝ Լավրովի պլանի հետևից

Փետրվարի 22-ին պաշտոնական այցով Մոսկվա մեկնած ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանը հանդիպել է ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովին: Հանդիպման պատրվակները շատ էին՝ Լավրովը շեշտեց ավանդական դարձած բարձր մակարդակի այցերի նշանակությունը երկու պետությունների դաշնակցային հարաբերությունների զարգացման գործում, Նալբանդյանը նշեց, որ պաշտոնական այցը խորհրդանշական է՝ դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման 25-ամյա հոբելյանի տարում, նաև կարևոր է՝ ՀՀ նախագահի՝ ՌԴ պաշտոնական այցից առաջ է։

Երկկողմ հանդիպմանը հաջորդեց երկու նախարարների ասուլիսը: mfa.am կայքի փոխանցմամբ՝ ՀՀ ԱԳ նախարար Էդվարդ Նալբանդյանը ամփոփելով հանդիպման արդյունքները՝ անդրադարձել է «ղարաբաղյան կարգավորմանը, բանակցային գործընթացն առաջ մղելու համար անհրաժեշտ պայմաններ ստեղծելու՝ Հայաստանի և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների ջանքերին»: Նալբանդանն ասել է. «Պարոն Լավրովի հետ մենք համակարծիք էինք, որ ուժի և ուժի սպառնալիքի կիրառումը բացարձակապես անընդունելի է և վնաս է հասցնում խաղաղ գործընթացին: Մեր կողմից կրկին ընդգծվեց 1994-1995 թթ. զինադադարի վերաբերյալ անժամկետ եռակողմ համաձայնագրերը պահպանելու կարևորությունը: Շեշտվեց նախորդ տարի Վիեննայում և Սանկտ Պետերբուրգում կայացած գագաթնաժողովներին ամենաբարձր մակարդակով ձեռք բերված համաձայնությունների իրականացման անհրաժեշտությունը: Ցանկանում եմ շեշտել, որ մենք բարձր ենք գնահատում Ռուսաստանի, ինչպես նաև ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի մյուս համանախագահների ներդրումը հիմնահարցի բացառապես խաղաղ կարգավորման գործում: Հայաստանը՝ համանախագահների հետ, կշարունակի համատեղ ջանքերն այդ ուղղությամբ»:
mid.ru կայքի փոխանցմամբ՝ ասուլիսի առաջին հարցը ևս վերաբերել է Արցախի Հանրապետությանը: Մինչ այդ, ամփոփելով ասուլիսը, Սերգեյ Լավրովը հարցի առնչությամբ ասել էր. «Մտքեր փոխանակեցինք Անդրկովկասում իրավիճակի մասին, ներառյալ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավորման ներկա վիճակը: Ռուսաստանը կողմ է, որ շարունակվեն որոնումները այդ կոնֆլիկտի փոխընդունելի հանգուցալուծման՝ լիովին համապատասխան այն փաստաթղթերին, որ վերջին տարիներին ստորագրվել են Հայաստանի, Ադրբեջանի նախագահների և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի երեք երկրների ղեկավարների ու համանախագահների մասնակցությամբ: Ես համոզված եմ, որ բանակցությունները կնպաստեն մեր բարեկամական դաշնակցային հարաբերությունների զարգացմանը»:

Նրան հայկական կողմից հարցրին՝ «Լեռնային Ղարաբաղի հարցի կարգավորումը արգելակվել է: Մեզ համար ակնհայտ է, որ արգելակումը պայմանավորված է ադրբեջանական կողմի ապակառուցողական դիրքորոշմամբ՝ նրանք նախընտրում են մեղադրել բանակցողներին: Մասնավորապես՝ նրանք անգործության մեջ են մեղադրում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբին և ջանում են փոխել բանակցությունների ձևաչափը, փորձում են տեղափոխել խորհրդարանական մակարդակներ: Ի՞նչ եք կարծում՝ ձևաչափի փոփոխությունը կարո՞ղ է նպաստել խնդրի լուծման արագացմանը»: Սերգեյ Լավրովը պատասխանեց. «Եթե մենք իրոք հակված ենք համընդհանուր ընդունելի որոշումների որոնման սկզբունքային պայմանավորվածությունների, իմ խորին համոզմամբ՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների հետ աշխատանքի ներկա ձևաչափն այլընտրանք չունի: Դրա օգտին քանիցս արտահայտվել են Ադրբեջանի ու Հայաստանի ղեկավարները այն փաստաթղթերում, որոնց տակ նրանց ստորագրություններն են, կամ համատեղ են ընդունել: Համանախագահների եռյակի առաջատար դերի պահպանության օգտին քանիցս հանդես են եկել և ԵԱՀԿ բոլոր անդամները: Համանախագահներն անգործության չեն մատնված, ես չեմ կարող այդպես որակել այն, ինչ հիմա կատարվում է եռյակի շրջամակներում: Եռակողմ փաստաթղթերում, որ կանոնավոր տարածվել են իբրև ԵԱՀԿ պաշտոնական փաստաթղթեր, համանախագահներն աջակցել են բանակցային գործընթացի ակտիվացմանն ու արագացմանը: Վերջին փաստաթղթում, որ ընդունվեց Մյունխենի անվտանգության քաղաքականության հարցերով կոնֆերանսի շրջանակներում, շատ հստակ ընդգծված է այս կամ այն իրավիճակներում ուժի գործադրման անթույլատրելիությունը, ներառյալ Լեռնային Ղարաբաղի խնդրի կարգավորումը, ռազմական հռետորաբանության անթույլատրելիությունը և պայմանավորվածությունների լիակատար իրականացման անհրաժեշտությունը, որ ձեռք են բերվել Ադրբեջանի և Հայաստանի նախագահների մասնակցությամբ Վիեննայում ու Սանկտ Պետերբուրգում՝ նաև ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի մասնակցությամբ: Այդ փաստաթղթերը բաց են և բացարձակ միանշանակ խոսում են այդ ձևաչափով աշխատելու անհրաժեշտության մասին՝ այն սկզբունքների հունով, որ կողմերը համաձայնեցրել են համանախագահների աջակցությամբ»:

Երկրորդ հարցը ևս Արցախին էր վերաբերում՝ «Ինչպե՞ս են ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահները պատրաստվում կենսագործել այստեղ հնչած պայմանավորվածությունները, եթե Ադրբեջանը փաստացի հրաժարվում է պահպանել: Մեկնաբանեք, եթե կարելի է, ԵԱՀԿ Երևանի գրասենյակը փակելու Ադրբեջանի փորձերը»: Ի պատասխան հնչեց. «Մենք անտարբեր չենք ԵԱՀԿ երևանյան գրասենյակի ճակատագրի վերաբերյալ ԵԱՀԿ-ում տեղի ունեցող քննարկումներին: Մենք միշտ աջակցել ենք սկզբունքը, որ երկրներում գրասենյակները բացվում են ԵԱՀԿ անդամ պետության ցանկությամբ: Տվյալ դեպքում՝ մենք անտարբեր չենք, որովհետև այդ գրասենյակը ղեկավարում է ՌԴ քաղաքացին: Իհարկե, այս կամ այն երկրում գործող գրասենյակների իրականացրած կոնկրետ ծրագրերը պետք է համապատասխանեն ԵԱՀԿ սկզբունքներին և չպետք է հարուցեն ինչ-որ կասկածներ, որ հենց այդպես է: Տվյալ դեպքում մեր ադրբեջանցի գործընկերները այս հարցում կասկածներ ունեն: Սկզբում գերմանական նախագահությունը, այս տարի արդեն ավստրիականը ակտիվ զբաղվել են այդ հարցերը հանելով: Ինձ թվում է՝ Ավստրիայի վերջին առաջարկները լուծում են բոլոր պրոբլեմները: Հույս ունեմ, որ այդ հարցին մոտ ժամանակներս կվերադառնանք և այդ առաջարկները կօգնեն հաղթահարել ԵԱՀԿ-ի համար ոչ այնքան լավ իրավիճակը:
Ինչպես են համանախագահները ծրագրում կենսագործել եղած պայմանավորվածություննե՞րը, համանախագահներն այլ ելք չունեն՝ բացի քաղաքական-դիվանագիտականը: Մեր ֆրանսիացի և ամերիկացի գործընկերների հետ մենք շարունակելու ենք ակտիվ քայլերը, որ թույլ են տալիս ստեղծել օպտիմալ պայմաններ կառուցողական բանակցություններ անցկացնելու համար, որ կլիցքաթափեին ոչ ամենալավ, հուզական մթնոլորտը Լեռնային Ղարաբաղի կարգավորման շուրջ, և բանակցությունների սեղանի շուրջ քննարկել կոնկրետ այն առաջարկները, որ արել է ռուսական կողմը, և որոնց ակտիվորեն աջակցում են ամերիկյան ու ֆրանսիական համանախագահությունները»:

Ահա այսպես՝ մարմին է առնում Լավրովի պլանը, որին խանգարում է «հուզական մթնոլորտը», որ ՌԴ ԱԳ նախարարը կփորձի մեղմել նաև առաջիկայում ընդունելով Ադրբեջանի ԱԳ նախարար Էլմար Մամեդյարովին՝ պաշտոնական այցով: Հուսանք, որ «հուզական մթնոլորտը» չի ցրվի Բաքվի բանակցային սուբստանցիոնալ սկզբունքի ընդունմամբ, որ պահանջում է ամեն ինչ հիմա և ամբողջությամբ և չի խոստանում ոչինչ՝ ոչ հիմա, ոչ հետո:

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Իսկ ընդհանրապես ԱԳ նախարարի պաշտոնական այցը ՌԴ անցել է բարձր մակարդակով՝ պարգևատրումներ, ճաշ և ցուցահանդես, տարածաշրջանային այլ հարցերի քննարկումներ: Տագնապելու հարկ չկա: Ոչ առաջին այցն է, ոչ վերջինը, դեռ Նալբանդյանի հրավերով Լավրովը պիտի Հայաստան գա: Դիվանագիտական-քաղաքական բարձրամակարդակ բանակցությունները չեն կանխում շփման գծի կրակոցները և դեռ չեն հասել այն գիտակցությանը, որ երբ որոշվում են ժողովուրդների ճակատագրերը, նաև ժողովուրդը պիտի մասնակցի:

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ